Het diorama

Het fictieve diorama zou de productie tonen van een Cuberdon. De rode neuzekes zoals ze in de volksmond genoemd worden. Wat hadden we nodig? Eerst de aanvoer van de basisproducten, het overbrengen van de grondstoffen van de voorbereidingswerkplaats naar de productie eenheid en tenslotte het uitvoeren van het afgewerkt product.
Na heel wat opzoekwerk kwamen we erachter dat die neuzekes gemaakt worden van suikersiroop, Arabische gom en frambozenextract. Dit mengsel wordt dan in tijdelijke vormpjes van maïsmeel gegoten en gedroogd. De stevigheid van dit snoepje wordt bekomen door de versuikerde buitenwand. De kern blijft echter heerlijk smeuïg.

Als we nu het diorama gaan bekijken zien we links de aanvoer van frambozen. Het veldspoortreintje brengt de vers geoogste frambozen van het veld rechtstreeks de fabriek binnen. De frambozenvelden liggen op een plateau waardoor het veldbaantje op de verdieping het gebouw binnenkomt. Wegens plaatsgebrek in de fabriek loopt het 60cm-spoor door de mannenkleedkamer. Duidelijk te zien aan de posters boven de kleedkastjes. Verderop worden de wagentjes geledigd en gaat de productie van start. In deze eenheid wordt de smaakmaker gemaakt. Door het spoelen, kneuzen en inkoken maken ze een dikke siroop, boordevol smaak. Nu wordt de siroop in twee vaten via een hellend vlak naar het andere gebouw gebracht. Een vrachtwagen van de firma zelf is op de voorgrond suiker en Arabische gom aan te lossen. In dit gebouw worden de neuzekes gemaakt. Het mengen en vormen van de neuzekes is aan het zicht van het publiek onttrokken omdat ook ik het productiegeheim niet kan prijsgeven. Nu de productie is afgerond zien we een tweede veldspoor het productiegebouw verlaten. Hier ziet de Cuberdon voor het eerst het daglicht. De tractor duwt een plat wagentje met daarop een overheerlijke Cuberdon. Deze triomftocht duurt maar even want binnen enkele centimeter zal hij door toedoen van vernuftig ontlaadsysteem in een netje verschijnen.

Nu is het de beurt aan de toeschouwer om in actie te schieten. Met een elegante handbeweging grijpt hij of zij de het snoepje vast. Als de toeschouwer een Cuberdon kent verdwijnt die onmiddellijk in de mond.

In het buitenland is dat niet zo. Daar worden bijkomende vragen gesteld over de smaak en meestal ook of dit snoepje wel echt is. Het is namelijk een feit dat door de beperkte houdbaarheid van deze heerlijkheid er praktisch geen uitvoer mogelijk is. Dus de keuze was goed, dit kent men niet buiten onze landsgrenzen. Succes verzekerd.

Wat zien we nog in dit diorama? Links vooraan zit de controleur die toekijkt of de Cuberdon wel goed wordt afgeleverd. Er lopen nog wat werknemers voor het gebouw waarbij ik de aandacht wil vragen voor de jongedame. Haar bil draagt de sporen van enige handtastelijkheid! De man met de handkar moet steun zoeken tegen de zijgevel daar hij last heeft van zijn overmatig drankgebruik. Rechts achteraan wordt getreurd bij het graf van een Cuberdon verslaafde die hier begraven ligt. Vooraan zien we een ambulante verkoper die hier, niet zoals in Gent het geval is, geen last heeft van concurrentie. Hij kan in alle rust zijn waar aan de man of vrouw brengen

Dit is het volledige verhaal van Cuberdon dat u getoond wordt in een schaal O-diorama van 100 bij 50cm. Wederom wordt bewezen dat voor een modelbaan in schaal O niet veel plaats nodig is, Deze 0,5m² kijkplezier bewijst het.